Bir Damla Gözyaşında Boğuldu Yeşil Yaprak

Bir yaprak düştü dalından, usulca
Koca bir ağaç yere yığıldı
Bir imkansıza sevdalanınca
Kökleri topraksız kaldı

Bir yaşam soldu bağrında
Taa yüreğinin ortasında
Bir imkansıza bağlanınca
Son yaprak düştü, soldu umutları

Bir bahane buldu aklınca
Yaşamak adına yaşayacaktı
Bağrını kemiren tahtakuruları
Onu yüreksiz bıraktı

Ve şimdi artık çalınmaz gönül kapısı
Toprak gözler ondan uzak kaldı
Yitik umutlar miras
Bitti artık bulunmaz dermanı